Gij zijt niet ver van ons vandaan,
God, Gij ziel van ons bestaan.
Gij leeft, beweegt, bezielt, bespeelt
het diepste van ons wezen.
wij zijn de snaren,
Gij raakt ons aan, soms even,
en samen maken wij muziek
om van te leven.
Chiro !
Zo was het toen, zo is het nu.
Het werd, het is een symfonie
van joelende, dartelende kinderen
van vechters en dromers
en kookouders, in spanning en zweet.
Zo was het toen, zo is het nu.
Eén largo en adagio en presto molto
van dauwtrip in de morgen
en kampvuur in de nacht.
Gij zijt niet ver van ons vandaan,
God, Gij ziel van ons bestaan.
Gij blijft ons bewegen, bezielen en bespelen
ook als wij, bevrijd van aarde,
en alleen nog hemel,
herboren in uw Liefde
U mogen proeven in het diepste van uw wezen.
Chiro is geen eindpunt, geen doel op zich
Het is een weg, het doel zijt Gij.
Wij worden stil en roerloos als wij stilstaan
bij de Chiro van de overkant:
de jongen, het meisje, de kampouder,
de leider en de proost van toen.
Hun namen prevelen wij als een gebed
een ‘tot weerzien’ ingehouden, in sourdine.
Manu Verhulst.
